Saturday, October 8, 2011

ਅਰਦਾਸ

-ਅਮਰਜੀਤ ਕੌਰ ਹਿਰਦੇ

ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦੀ ਥੋਰਾਂ ਉੱਗੀਆਂ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਹਮਸਾਏ |
ਦਹਿਲ ਗਈਆਂ ਸੀ ਰੌਸ਼ਨ ਰਾਤਾਂ, ਚਿੱਟੇ ਦਿਨ ਵੀ ਗਏ ਸਿਆਹੇ |

ਰੁਲਦੀ ਪਤ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ-ਕੂਕਾਂ, ਭੀੜਾਂ ਅੱਗੇ ਤਰਲੇ-ਹਾੜੇ,
ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਹੈ ਲੰਬੀ, ਕਾਲੇ ਲੰਮੇ ਝੂਠ ਦੇ ਸਾਏ |

ਦੇਸ਼-ਭਗਤੀ ਦਾ ਰੰਗ ਅਨੋਖਾ, ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਬਸ਼ਿੰਦੇ ਸਾੜ੍ਹੇ,
ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਸੋਚ ਗਰਕ ਗਈ, ਕਿਹੀ ਇਹ ਚਲੀ ਹਵਾ ਏ |

ਘਿਓ ਬਦਲੇ ਅੱਜ ਖੂਨ ਦੀ, ਵਿੱਚ ਚਿਖਾ ਦੇ ਅਹੂਤੀ ਦੇਣੀ,
ਦਿੱਲ ਵਾਲੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸ਼ੋਅਲੇ ਡੱਸ ਗਏ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰ ਪਰਾਏ |

ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਨਿਭਾ ਕੇ, ਖੂਨ ਦਾ ਬਦਲਾ ਖੂਨ ਸੁਣਾਉਂਦੇ,
ਪਲਕ-ਝਪਕ ਆ ਗਈ ਪਰਲੋ, ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੇ ਐਸੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦਿਖਾਏ |

ਬਲਦਾ ਪਿਆ ਇਨਸਾਨ ਦੇਖ ਕੇ, ਖੂਨੀ ਦਿਲ ਇਨਸਾਨ ਤਾਂ ਹੱਸੇ,
ਗੁਰੂ-ਦੁਆਰੇ ਰੋਇਆ ਸੀ ਰੱਬ, ਮੂਸਾ, ਅੱਲਾ, ਭਗਵਾਨ ਕੁਰਲਾਏ |

ਤਖਤੇ-ਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਕਦੇ ਨਾ, ਤਖਤ-ਨਸ਼ੀਂ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੋਲੇ,
ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਂ 'ਹਿਰਦੇ' ਦੇ ਵਿਚੋਂ, ਰਾਜਾ ਨਾ ਕਾਤਲ ਬਣ ਜਾਏ |

No comments:

Post a Comment