- ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਨਾਮ
ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਕਾਰਨੇ ਸੁਧਾਰਨੇ ‘ਚ ਰਿੱਝੇ ਕੁੜ੍ਹੇ,
ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤੁਸੀ ਨਿੱਜ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦੇ |
ਲਾਲ ਰੁੱਸਾ ਪੀਲੇ ਨਾਲ਼ ਪੀਲਾ ਖਫਾ ਨੀਲੇ ਉੱਤੇ,
ਦੇਖ ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਤੂੰ ਰੰਗ ਕਰਤਾਰ ਦੇ |
‘ਬਾਹਰੋਂ’ ਪੰਡ ਡਾਲਰਾਂ ਦੀ 'ਪੀਲੀ' ਚੱਕੀ ਔਹ ਅਉਂਦੀ,
'ਚਿੱਟੀ' ‘ਸੁਰਜੀਤ’ ਮਾਣ ਰੰਗ ਸਰਕਾਰ ਦੇ |
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੀ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਲੀ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਗੂੰਜੀ,
ਹੋਮਿਓਪੈਥੀ ਗੋਲੀਆਂ ਨਾ’ ਦੇਖੇ ਬੁੱਤਾ ਸਾਰਦੇ |
ਮਾਰਦੇ ਖੁਰਾੜੇ ‘ਸੱਜਾ’ ‘ਖੱਬਾ’ ਦੋਨੋ ਜਿੱਤ ਜਿੱਤ,
'ਨਾਨਕ ਅਤੇ ਮਾਰਕਸ' ਨਿੱਤ ਪਏ ਹਾਰਦੇ |
ਹਰ ਖੂਜੇ ‘ਕਾਵਾਂਭੌਕੀ’ ਹਰ ਮੋੜ ‘ਕੁੱਤੇਰੌਲੀ’
ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਭੀੜ ਆਵੇ ਦੋਵੇਂ ਮੋਕਾਂ ਮਾਰਦੇ |
ਕਿਹੜੇ ਰਾਹੋਂ ਅਉਣਾ ਹੈ 'ਇਨਕਲਾਬ', ਦੱਸੇ ਕੋਈ,
ਕਿਹੜੇ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੇ ‘ਫੁੱਲ ਖਿੜਨੇ ਬਹਾਰ’ ਦੇ |
ਦਾਤੀ ਵਾਲਾ ਝੰਡਾ ਮਜਦੂਰ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰੇ ,
ਖੰਡੇ ਵਾਲੇ ਭੁੱਲੇ ਰਾਹ ਆਪ ਖੰਡੇਧਾਰ ਦੇ |
ਨੀਲਾ ਚੰਗਾ ਲਾਲ ਚੰਗਾ! ਮਾੜੇ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਹੋਏ?
ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਹੋਇਆ ਤੁਸੀ ਸਾਨੂੰ ਰਹੇ ਚਾਰਦੇ |
ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਮਾਰਕਸ ਇੱਕੋ ਸਮੇ ਜੱਗ ਅਉਂਦੇ ,
ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਰ ਦੇ ਜਾਂ ਪਾਰ ਦੇ |
ਕੱਢਦੇ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇਖੋ ਲਾਲ ਤਾਈਂ ਚਾਰ ਜਾਣੇ,
ਚਾਰ ਜਾਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁਣ ਸਿਰ ਮਾਰਦੇ |
ਈਰਖਾ ਤੇ ਸਾੜਾ ਛੱਡ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਜੇ ,
ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਨੀਵੇਂ ਝੰਡੇ ਤੁਸੀ ਹੰਕਾਰ ਦੇ |
ਓਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ‘ਖਾਲਸਾ’ ਤੇ ਓਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ‘ਸਾਥੀ’ ਕਹਿੰਦੇ
ਮੋਢੇ ਨਾਲ਼ ਮੋਢਾ ਜੋੜ ਬੈਠ ਜੇ ਵਿਚਾਰਦੇ |
