ਮੱਸਿਆ ਦਿਸੇ ਨਾ ਮੁਕਦੀ

- ਮਹਿੰਦਰ ਰਿਸ਼ਮ

ਚੜ ਵੇ ਚੰਨਾ ਸੋਹਣਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਅਰਘ ਚੜਾਵਾਂ
ਐਵੇਂ ਫਿਰਦੋਂ ਰੁਸਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਹੱਸ ਮੰਨਾਵਾਂ

ਚੰਨਾ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਚਾਨਣੀ
ਤੇਰੇ ਨਾ ਰੁਸ਼ਨਾਵਾਂ
ਮੁਖ ਤੇਰਾ ਹੱਸਦਾ ਵੇਖ
ਮੈਂ ਖਿੜਦੀ ਜਾਵਾਂ

ਠੰਡੀਆਂ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਤੇਰੀਆਂ
ਮੈਂ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ
ਰੂਪ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸੋਹਣਿਆ
ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਜਾਵਾਂ

ਰੁਸ ਰੁਸ ਜਾਵੇਂ ਸੋਹਣਿਆ
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨਾਵਾਂ
ਤੂੰ ਬਦਲਾਂ ਉਹਲੇ ਛੁੱਪਿਆ
ਕਿਥੇ ਲੱਭਦੀ ਆਵਾਂ

ਕਦ ਪੁੰਨਿਆ ਹੁਣ ਹੋਵਣੀ
ਕਿਹੜਾ ਪੀਰ ਧਿਆਵਾਂ
ਮੱਸਿਆ ਦਿਸੇ ਨਾ ਮੁਕਦੀ
ਕਿੰਝ ਚਿਤ ਠਹਿਰਾਵਾਂ

ਚੜ ਵੇ ਚੰਨਾ ਸੋਹਣਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਅਰਘ ਚੜਾਵਾਂ
ਐਵੇਂ ਫਿਰਦੋਂ ਰੁਸਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਹੱਸ ਮੰਨਾਵਾਂ

आज और कल

- डा. रंजू सिंह

वो जूनून था,
ये तकदीर है,
वो ख्वाब था,
ये तस्वीर है,
न वो इश्क था,
न ये मोहब्बत है,
वो बेवफा था,
ये बेज़ार है,
न वो शर्मिंदा था,
न ये शर्मसार है,
उसको पाना गुनाह था,
इसे खोना गुनाह है |

तुम ही मेरी

- राजीव जयसवाल

तुम ही मेरी
सुरा और साकी
तुम ही मेरी
मदिरा  प्याला
तुम मेरी
मधु मधुशाला
तुम ही
मय की  हाला हो |

तुम ही मेरी
प्रणय देविका
तुम  ही मेरी
प्रीत चंद्रिका
तुम ही मेरी
नयन ज्योतिका |
तुम ही
ज्योति उजाला हो |

तुम ही मेरी
प्रेम प्रेरणा
तुम ही मेरी
प्रणय कामना
तुम ही मेरी
भाव भावना
तुम ही
काम की ज्वाला हो|

Sea and Sand

- Rosie Mann

Till sea longs for shore
and shore calls to sea ,
their separation shall be .
Lost in joy-pain of craze
lost to each other's ways ,
both keep distance in place .
Unaware of a consummate tranquillity ,
unqualified , ageless simplicity ;
no farness , no longing ,
no sorrow , no glee ;
where sea is sand
and sand is sea .

                               

ਨਜ਼ਮ

- ਗੁਲਸ਼ਨ ਦਿਆਲ

ਲੰਮੀ ਉਡੀਕ
ਮੱਠੀ ਮੱਠੀ ਪੀੜ੍ਹ
ਲਹਿਰਾਂ ਵਾਂਗ
ਉੱਠਦੇ ਵਲ੍ਹਵਲ੍ਹੇ
ਤੜਫਦੀ ਰੀਝ
ਪਿਆਸ ਮੇਰੀ
ਪਿਆਸ ਨਾਲ ਹੀ
ਰੱਜੀ ਰੱਜੀ
ਤੇਰੀ ਹਾਕ ਨੇ
ਚੁੰਮਿਆ ਸਾਨੂੰ
ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ
ਲੱਖਾਂ ਸੂਰਜ
ਗੱਲ ਲੱਗੇ ਮੇਰੇ
ਮੇਰੀ ਤੜਫ ਨੂੰ
ਤੂੰ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਚੁੰਮੇ
ਤੇ ਹੱਸ ਕੇ ਛੇੜ੍ਹੇ
" ਭੁੱਖੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ "
ਤੇ ਫਿਰ ਤੂੰ
ਚੇਹਰਾ ਮੇਰੇ
ਅੱਗੇ ਕਰ ਆੱਖੇ
" ਦੇਖ " - ਭੁੱਖ ਨਾਲ
ਮੈਂ ਵੀ ਰੱਜਿਆ ਪਿਆ "
ਦੋਵੇਂ ਹੱਸਦੇ ਹਾਂ
ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ
ਇਹ ਭੁੱਖ , ਇਹ ਪਿਆਸ
ਰੱਜੀ ਜੇਹੀ ਕਿਓਂ ਲੱਗੇ ?
ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ
ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਤਰੰਗਾ ਨਾਲ
ਛੂਹਿਆ ਜਿਓਂ
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਿਆ
ਧੁੱਪ ਤੇ ਚੰਨ ਚਾਨਣੀ ਨੇ
ਇੱਕਠਿਆ ਹੋ
ਨੁਹਾਇਆ ਹੈ ਸਾਨੂੰ
ਮੇਰੀ ਜਾਨ
ਇੰਝ ਕਿਓਂ ਲੱਗੇ
ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕਾਇਆਨਾਤ
ਸਾਰੀ ਸਿਰਫ
ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਹੀ ਬਣੀ ਹੈ ?

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਚਾਅ..

-ਹਰਮਨ ਜੀਤ

ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵੇ ਅੜਿਆ
ਗਈ ਹੁਲਾਰੇ ਆ..
ਇੱਕ ਪਲ ਸਾਨੂੰ ਰੋਣਾ ਆਵੇ
ਇੱਕ ਪਲ ਚੜ੍ਹਦਾ ਚਾਅ..

ਦੂਰ ਗਗਨ 'ਤੇ ਕੱਲਮ'ਕੱਲਾ
ਬੱਦਲ ਉੱਡ ਰਿਹਾ ..
ਇਹ ਬੱਦਲ ਤਾਂ ਜਾਪੇ ਮੈਨੂੰ
ਸਾਡਾ ਹੀ ਕੋਈ ਸਾਹ..

ਸੱਜਣਾ ਤੇਰੇ ਬੋਦੜਿਓਂ
ਹਰਿਚੰਦਨ ਮਹਿਕ ਰਿਹਾ..
ਏਸ ਮਹਿਕ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਅੜਿਆ
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਚਾਅ..

ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖਾਲ ਵਗੇਂਦਾ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਗਾ..
ਦੋ ਛਿੱਟ ਲਵਾਂ ਤਰੌਂਕ ਵੇ ਜਿਹੜਾ
ਬੀਜਿਆ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ..
 
ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਅੜਿਆ
ਗੁੰਨ੍ਹੀ ਆਪ ਖੁਦਾ..
ਜਿਓਂ ਰੋਹੀ ਵਿਚ ਵੈਦ ਨਘੋਚੀ
ਭੱਖੜਾ ਕੁੱਟ ਰਿਹਾ..

ਮੈਂ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਅੰਤਰ ਪੀੜਾ
ਤੇਰਾ ਹੀ ਕੋਈ ਚਾਅ..
ਜਿਓਂ ਆਦਮ ਦੀ ਪੱਸਲੀ ਵਿੱਚੋਂ
ਲੀਤਾ ਜਨਮ ਹਵਾ..
 
ਮੈਂ ਧੀਦੋ ਦੇ ਹੋਠਾਂ ਦਾ ਇੱਕ
ਬੋਲ ਜੋ ਆਠਰਿਆ..
ਤਖਤ ਹਜਾਰੇ ਦੇ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ
ਨੱਚਾਂ ਸੁਰਮਾ ਪਾ..

ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵੇ ਅੜਿਆ
ਗਈ ਹੁਲਾਰੇ ਆ..
ਇੱਕ ਪਲ ਸਾਨੂੰ ਰੋਣਾ ਆਵੇ
ਇੱਕ ਪਲ ਚੜ੍ਹਦਾ ਚਾਅ..

ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ...

-ਸੀਮਾ ਗਰੇਵਾਲ

ਮਨ ਮਰੂਥਲ ਸ਼ੂਕਦਾ
ਨੀਂਦਾਂ ਚ ਸੁਪਨਾ ਕੂਕਦਾ
ਸੁਪਨੇ ਚ ਸੁੱਤੀ ਮੈਂ ਪਈ
ਅਖ ਮਰਜਾਣੀ ਲੱਗ ਗਈ
ਰਾਤ ਸਿਸਕਦੀ ਪਲੇ ਪਲੇ
ਨਾਲ ਤ੍ਰੇਹ ਦੇ ਤੜਪਦੇ ਵਲਵਲੇ
ਕੁਝ ਬੁਝ ਗਏ ਕੁਝ ਅਧਜਲੇ
ਨੈਣੀਂ ਹੜ੍ਹ ਮੁਢ ਕਦੀਮ ਤੋਂ
ਹੋਂਠ ਸਦੀਵੀਂ ਸੁੱਕੇ ਨਿਰਜਲੇ
ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ

ਧੁੱਪ ਅਨਹੋਣੀ ਅੜਿਆ ਬਹੁਤ ਚੁਭੇ
ਕਿਵੇਂ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲਾ ਦੀਪ ਜਗੇ
ਲੱਗ ਲਾਂਬੂ ਜਾਣੇ ਹਿੱਕੜੀ ਵਿਚ
ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ ਸਹਿਰ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠ
ਰਾਤ ਨੂ ਰਹਿਣ ਦੇ ਮੇਰੀ ਝਿੰਮਣ ਤਲੇ
ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ

ਚੜ੍ਹ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਗੋਦ ਚ ਪੂਰਬ ਦੀ
ਨਿਬੜ ਜਾਏਗੀ ਗੱਲ 'ਨੇਰੇ ਦੇ ਹੁੱਬ ਦੀ
ਆਥਣ ਢਲਦੇ ਪੱਛਮ ਦੇ ਪੈਰੀ ਪੈ
ਸੌਵੇਂਗਾ ਨਵੀਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਲੈ
ਅੱਜ ਦੀ ਭੱਠੀ ਤਨ ਲੱਕੜ
ਨਾਲ ਤ੍ਰੇਹ ਦੇ ਤੜਪਦੇ ਵਲਵਲੇ
ਕੁਝ ਬੁਝ ਗਏ ਕੁਝ ਅਧਜਲੇ
ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ

ਮੁੱਕ ਜਾਣੇ ਨਗਮੇ ਵੈਰਾਗ ਦੇ
ਡੁੱਲ੍ਹ ਸਿੰਧੂਰ ਜਾਣੇ ਸੁਹਾਗ ਦੇ
ਮੇਲਾ ਨਿੱਖੜ ਕੇ ਮੁੜ ਕਦ ਜੁੜਣਾ ਏਂ
ਰਾਹ ਮੰਜਿਲਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਮੁੜਨਾ ਏਂ
ਸਵਾਹ ਨੇ ਲੱਗ ਹਵਾ ਦੇ ਅੱਜ ਗਲੇ
ਉੱਡ ਜਾਣਾ ਭਲਕ ਤੱਕ ਪਲੇ ਪਲੇ
ਫੇਰ ਕੇਹੜੀ ਜਿੰਦ ਕਿਹੜਾ ਸਾਹ ਚੱਲੇ
ਖੇਡ  ਤਨ ਦੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਜਾ ਮਿਲੇ
ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ

ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ
ਨਾ ਚੜ੍ਹੀਂ ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ਹਲੇ...